(Ervaren) veiligheidsexperts zijn moeilijk te vinden, daarom kiest Scherp in Veiligheid er bewust voor om veiligheidsexperts zelf op te leiden. Een belangrijk onderdeel binnen dit leertraject is de wisselwerking tussen ‘junior’ en ‘senior’. Al spreken wij binnen Scherp in Veiligheid niet van ‘junior’ en ‘senior’. Uiteraard zijn er collega’s met meer en minder kennis en/of ervaring binnen het vakgebied.
Momenteel ben ik betrokken bij verschillende projecten. Binnen de projecten werk ik samen met twee collega’s (‘senioren’, laat het ze maar niet horen). Bij beide projecten is mijn rol anders. In het ene project initieer ik en voer ik uit, waarbij de collega mij ondersteuning biedt wanneer ik dit nodig heb. In het andere project vervul ik meer de rol van projectondersteuner. De overeenkomst tussen beide projecten is dat ik de ruimte krijg om te leren, fouten te maken, te vallen en weer op te staan. Ze laten mij zwemmen, maar niet verdrinken.
Bij het project waar ik een meer ondersteunende rol heb, leer ik veel over hoe mijn collega met zijn opdrachten omgaat. Hierbij komt een stukje inhoudelijke kennis kijken waarbij ik veel heb geleerd over informatiemanagement en crisisbeheersing, maar ook hoe we omgaan met de context van het project en op welke wijze lastige onderwerpen toch besproken worden. Ik kan best ongeduldig zijn en redelijk snel in de emotie schieten, dit is bij bepaalde situaties niet handig. Door hier samen met ‘de senior’ over te sparren, leer ik hier beter mee om te gaan. Bij het andere project waar ik een meer uitvoerende rol heb en dus meer zelfstandig werk, merk ik dat de informatie soms overweldigend kan zijn. Hiertegenover staat ook een wat meer steile leercurve. Hierbij leer ik onder andere om te gaan met de verantwoordelijkheden die komen kijken bij ‘eigen’ opdrachten en tegelijkertijd ontwikkel ik mijn kennis met betrekking tot de inhoud van het vakgebied.
Alle jonge professionals kunnen dus veel leren van de wisselwerking tussen ‘de junior’ en ‘de senior’, maar andersom net zo. Zeker als het gaat om skills die millennials soms beter beheersen dan de meer ervaren collega. Dit klinkt natuurlijk heel standaard, maar het is wel de waarheid. Hier zie ik mijn ‘onervarenheid’ als kracht, en niet als belemmering (dat is het sowieso nooit, maar soms kan dat zo voelen). Door de onervarenheid ben ik in staat om kritische vragen te stellen. De ‘senioren’ hebben al veel ervaring met diverse opdrachten, het uitdagende aspect voor hen is om het nu ook op mij over te brengen. Een soort coachende mentorrol, al ben ik blij dat ik nu aan het werk ben en geen mentorgesprekken met cijferlijsten meer heb.
Ik voel mij bij Scherp soms onervaren. Er is nog zoveel te leren. Tegelijkertijd merk ik ook dat de meer ervaren collega’s van mij willen en kunnen leren. We doen het samen en op basis van gelijkwaardigheid. Dat is het mooie. Immers, iedereen kan in een bepaalde situatie junior zijn, terwijl dezelfde persoon in een andere situatie de nodige senioriteit laat zien. Dat heeft niks met leeftijd te maken.